این کتاب با ردیابی 30 سال پایانی زندگی حرفه ای میکل آنژ، بررسی می کند که استاد بزرگ چگونه از هنر و ایمان برای کشف تجربه مشترک انسان از پیری در دنیایی که به سرعت در حال تغییر است استفاده می کند. این کاتالوگ جذاب و با مصور زیبا خلاقیت سال های پایانی میکل آنژ را به گونه ای قابل دسترس و علمی نشان می دهد. میکل آنژ بووناروتی (1475-1564) یکی از بزرگترین هنرمندان رنسانس بود. او نابغه منزوی و شکنجه‌شده اسطوره‌های هنری نبود، بلکه مردی بود که تا سنین پیری حلقه‌های نزدیکی از دوستان و دوستانش را حفظ کرد. او روابط کاری مشترکی با هنرمندان جوان‌تر ایجاد کرد و از این طریق شهرت و شهرت خود را حتی با افزایش سن حفظ کرد و سخت‌ترین کارهای فیزیکی را به دیگران واگذار کرد. نقاشی‌های متأخر او بینشی قدرتمند از روان‌شناسی او ارائه می‌دهد که منعکس‌کننده ایمان کاتولیک، مشارکت فکری و امید او برای زندگی ابدی است. میکل آنژ شمایل نگاری هنر مذهبی را برای خلق ترکیبات بسیار تأثیرگذار از لحظات کلیدی در ایمان مسیحی، مانند مصلوب شدن، آخرین داوری و پیتا (یا مرثیه) مجدداً تصور کرد. او در این زمان در طراحی چندین مکان مهم در رم شرکت داشت - از جمله پروژه معماری کلیدی خود، چالش عظیم بازسازی سنت پیتر، در قلب مسیحیت. نقش او به‌عنوان یک معمار از طریق نقاشی‌های زیبا مورد بررسی قرار می‌گیرد و طیف او را به عنوان یک طراح برجسته می‌کند. او در کنار مأموریت‌های اصلی خود، نقاشی‌های عمیقاً شخصی خلق کرد - بازبینی ترکیب‌بندی‌های قبلی برای کشف مصلوب‌های بسیار متحرک که به عنوان مراقبه‌های روحانی در مورد مرگ مسیح عمل می‌کردند و امید رستگاری را برای مردی مسن ارائه می‌کردند که به پایان عمر طولانی خود می‌رسید. این کتاب که بر اساس مجموعه نقاشی‌های خارق‌العاده موزه بریتانیا ساخته شده است، به بررسی روابط و خلاقیت اواخر میکل آنژ می‌پردازد تا فراتر از استاد برجسته رنسانس که امروزه شناخته می‌شود، برود.