کتاب «نقشه‌برداری خاورمیانه» به بررسی دیدگاه‌های متعددی می‌پردازد که مردم در طول هزاره گذشته از طریق آنها منطقه وسیعی را که بین اقیانوس اطلس و دره‌های رودخانه‌های آمودریا و سند قرار دارد، تجسم کرده‌اند. زاید آنتریم با بحث در مورد نقشه‌های تولید شده از قرن یازدهم به بعد، بر ریشه‌های عمیق نقشه‌برداری در منطقه‌ای تأکید می‌کند که اغلب قبل از دوره مدرن نادیده گرفته شده و تغییرناپذیر تلقی می‌شد. در واقع، نقشه‌های قرن نوزدهم و بیستم، همزمان با دوران استعمار اروپایی و ظهور دولت-ملت، این گذشته عمیق‌تر را پنهان کرده و احتمالات آینده را محدود کرده‌اند. کتاب «نقشه‌برداری خاورمیانه» به صورت زمانی سازماندهی شده است تا نقشه‌های جذاب هر دوره را در بافت خود قرار داده و تفسیر کند. فصل‌ها به «قلمرو اسلام» قرون وسطی، امپراتوری عثمانی قرن شانزدهم تا هجدهم، نقشه‌برداری استعماری فرانسه و بریتانیا در طول قرن نوزدهم طولانی، سنت‌های نقشه‌برداری ملی در ترکیه مدرن، ایران و اسرائیل/فلسطین و جغرافیاهای جایگزین در نقشه‌های قرن بیستم و بیست و یکم می‌پردازند. تصاویر رنگی واضح به خوانندگان این امکان را می‌دهد که استدلال را در سطح نقشه‌ها دنبال کنند. کتاب «نقشه‌برداری از خاورمیانه» به جای ارائه یک تاریخ متعارف از نقشه‌نگاری، نقدی صریح بر رابطه‌ی در حال تغییر بین نقشه‌ها و تعلق در یک منطقه‌ی پویای جهانی در طول هزار سال گذشته است.