نقاشی‌های آلبرت اوهلن با استراتژی‌های جسورانه، با زیر سوال بردن تصویر و قوانین انتزاع، و با گشودگی و زیبایی که اغلب از راه‌های بعید به دست می‌آیند، زندگی می‌کنند. در این تک نگاری گسترده، ما با طیف کاملی از افکار و رویکردهای هنری اوهلن آشنا می شویم: نقاشی هایی که آینه ها را با هم ادغام می کنند، نقاشی هایی که به شدت در رنگ های اصلی یا فقط به رنگ خاکستری اجرا می شوند، نقاشی هایی با پیکسل های شدید که با کمک یکی از اولین رایانه های شخصی تولید شده اند. ما تکه‌های کلاژ شده از تبلیغات پوستری شیک را بر روی بوم‌ها می‌یابیم که شعارهای فریاد را به عناصر انتزاعی تبدیل می‌کنند، نقاشی‌های زغالی به اندازه یک دیوار، نقاشی‌های انگشتی، و نقاشی‌هایی که در آن‌ها شبح‌های درختی سیاه خود را به واژگانی از فرم‌های انتزاعی تبدیل می‌کنند. در سرتاسر، اوهلن مفهومی را به ترکیبی تبدیل می‌کند و در عین حال بیننده را نشاط بخشیده و به چالش می‌کشد.