در تاریخ هنر، ما تمایل داریم که فقط با ارجمندترین استادان با نام کوچک همراه باشیم. رافائل سانتی نقاش و معمار دوره رنسانس (1483-1520) یکی از این ستاره هاست. مردی که ما به سادگی رافائل می نامیم، برای قرن ها به عنوان یک هنرمند برتر دوره رنسانس مورد ستایش قرار گرفته است. برای برخی، او حتی از معاصران به همان اندازه معروف، لئوناردو و میکل آنژ، پیشی گرفته است. از 1500 تا 1508، رافائل در سراسر ایتالیای مرکزی، به ویژه در فلورانس، کار کرد، جایی که او شهرت خود را به عنوان یک نقاش پرتره تضمین کرد و به زیبایی مدونا، نمادهای کهن الگوی مذهبی کاتولیک را ارائه کرد. این کتاب به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه رافائل تنها در دو دهه کار، راه خود را به سوی عظمت افسانه ای ترسیم کرد. با برجستگی‌های حاصل از آثار پربار او، تسلط بر فیگورها و فرم‌هایی را نشان می‌دهد که جایگاه او را نه تنها در تثلیث مفاخر دوره رنسانس، بلکه در میان ارجمندترین هنرمندان تمام دوران تثبیت کرد.